حصر سران فتنه

دلیل واقعی حصر سران فتنه چیست؟ آیا آنان به دلیل اعتراض به نتایج انتخابات، لشکرکشی‌های خیابانی، زمینه‌سازی برای اغتشاشات و ناآرامی‌های پس از انتخابات، ادعای تقلب در انتخابات، توهین‌ها و اهانت‌های بی‌شمار نسبت به مسئولین نظام و نهادهای انقلابی در حصر خانگی به سر می‌برند؟

اگر اینگونه است، چرا بدون تشکیل دادگاه و محاکمه، به حصر محکوم شده‌اند؟

واقعیت آن است که آقایان موسوی، کروبی و رهنورد، گرچه با ادعای تقلب در انتخابات و پدید آوردن حوادث و ناآرامی‌های پس از انتخابات جرم بزرگی مرتکب شده و روزی باید در دادگاه محاکمه شوند، لکن موارد برشمرده‌شده، هیچکدام دلیل حصر این افراد نیست. این حوادث در سال ۸۸ (از ۲۲ خرداد تا ۹ دی
به مدت هشت ماه) به وقوع پیوست و این آقایان و خانم رهنورد، تا تاریخ ۲۵ بهمن سال ۱۳۸۹ کاملاً آزاد بودند.

دلیل اصلی حصر این افراد، به توطئه جدید آمریکایی‌ها، صهیونیست‌ها و دولت‌های مرتجع منطقه، با بازیگری سران فتنه برمی‌گردد. توطئه‌ای که اگر هوشمندانه و به هنگام خنثی نشده بود، سرنوشتی شبیه عراق و سوریه طی سال‌های اخیر، می‌توانست برای ایران رقم بخورد. بنابراین حصر، دلایل امنیتی دارد و ادعای تقلب و رفتارهای ساختارشکنانه در سال ۸۸، دلیل آن نیست.

حصر؛ مقابله با «سوری»سازی ایران

کمیل خجسته طی یادداشتی در کانال شخصی اش نوشت: ۲۱ بهمن ۸۹ در مصر، مبارک با راه‌پیمایی‌های مردمی کنار رفت. مبارک دیکتاتور طرفدار آمریکا و یار صهیونیست‌ها در محاصر غزه فلسطین بود. راهپیمایان علاوه بر کنارزدن مبارک در همان ایام سفارت اسراییل در مصر را تسخیر کردند و بعدها مرسی از اخوان‌المسلمین یعنی همان جریان اسلام‌گرای مبارز را حاکم کردند. این موج مبارزه اسلام‌گرایانه که در تونس، یمن و… در حال شعله‌ور شدن بود باید منحرف می‌شد. تلاش برای انحراف در دو محور داخل مصر و بیرون آن دنبال شد. در داخل مصر با وعده‌هایی که سعودی‌ها و آمریکایی‌ها به مرسی دادند، او را نسبت به شعارهای انقلابیون اغفال کردند و مرسی همان کرد که نباید و چنان شد که بعد از مدتی راهپیمایان خود به دو گروه تجزیه شدند و مردم این‌بار به‌جای حمله به سفارت صهیونیست‌ها چنان باهمدیگر درگیر شدند که خونشان خیابان‌های قاهره را آغشته کرد. انقلابیون علیه انقلابیون شدند؛ اما پروژه بزرگ‌تر در خارج از مصر باید رقم می‌خورد.

ادامه نوشته